O Νίκος Μαγγίτσης στην κορυφή του Vinson, στις 22 Ιανουαρίου 2003.

  ΑΖ: Θα είχες να πεις κάτι για τον κόσμο που συνάντησες στη διάρκεια της παραμονής σου στην Ανταρκτική?
 ΝΜ: Καταρχήν έχω να πω ότι η Ανταρκτική -για εμάς τους Έλληνες   τουλάχιστον- είναι ένα μεγάλο σχολειό. Το γεγονός και μόνο ότι  σκαρφαλώσαμε μαζί στα Patriot Hills με τον μεγάλο αυτόν ορειβάτη, τον  Conrad Anker (τον άνθρωπο που ανακάλυψε το πτώμα του George Mallory στο Έβερεστ), ήταν για μένα πολύ σημαντικό. Συζητήσαμε για νέες αποστολές, για διάσωση σε ψηλό χειμερινό βουνό. Και μόνο η παρουσία ανθρώπων όπως ο Anker, ο Skip Horner, o Dave Han ή ο Vern Tejas, που ο καθένας απ αυτούς έχει ανέβει στο Έβερεστ περισσότερες από δυο-τρεις φορές, είναι ένα σημαντικό γεγονός. Εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι από τους ίδιους αυτούς αποκομίσαμε πολύ θετικά σχόλια για το δικό μας το επίπεδο… Όταν ο ίδιος ο Anker μου είπε ότι βρίσκομαι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, πιστεύω ότι και για μένα τον ίδιο αλλά και για την ελληνική αναρρίχηση γενικότερα είναι κάτι πολύ θετικό.
ΑΖ: Πρόσφατα παρουσιάσαμε στο site μας την προσωπικότητα του Vern Tejas, ενός πραγματικά ιδιαίτερου ανθρώπου, θα θέλαμε να ξέρουμε –επειδή μας ανέφερες το όνομά του- αν είχατε κάποια ιδιαίτερη συζήτηση, ώστε
να μάθουμε και από πρώτο χέρι κάτι γι αυτή την προσωπικότητα.
ΝΜ: Ναι βέβαια. Όχι μόνο συζητήσαμε αλλά μου έμαθε και χειρισμό paragliding στον πάγο. Υπάρχει μια ιδιαίτερη τεχνική (Σημ.ΑΖ: kiting), όπου ανοίγεις το αλεξίπτωτο και δεν χρειάζεται να κάνεις σκι, σε τραβά η δύναμη του αέρα. Αυτό, ο Tejas το έκανε πρακτική και όσο περιμέναμε στα Patriot Hills μου το έμαθε. Όσο περιμέναμε εκεί τη βελτίωση του καιρού κάναμε αρκετή παρέα.
ΑΖ: Πρόκειται όντως για μια πολύ ευχάριστη αλλά και ταυτόχρονα ιδιόρρυθμη προσωπικότητα, έτσι όπως εμείς τουλάχιστον αντιληφθήκαμε μέσα από την παρουσίαση που κάναμε?
ΝΜ: Ναι, θεωρώ ότι ο Tejas είναι ιδιόρρυθμος. Είναι πολύ ικανός ορειβάτης, με μεγάλη δύναμη και μια έφεση προς την ορειβασία. Έχει μια ιδιαίτερη χημεία στη σχέση του με το βουνό. Να σας πω εδώ ότι ανέβηκε δυο φορές στο Βίνσον, από το Base Camp στην κορυφή και πίσω και ξανά μετά, για δεύτερη φορά.
ΑΖ: Ναι, απ ότι μάθαμε κι εμείς ήταν μέρος ενός ερευνητικού προγράμματος.
ΝΜ: Βέβαια, εκτός απ αυτό, ο Tejas σκοπεύει ν ανέβει το Μάιο στο Έβερεστ. Κι αν τελικά το καταφέρει, θα είναι ο πρώτος άνθρωπος που κάνει τρεις φορές το “Seven Summits” (Σημ.ΑΖ: Οι «Εφτά Κορυφές» είναι ένα εγχείρημα που έχει να κάνει με την ανάβαση της ψηλότερης κορυφής στην κάθε ήπειρο του πλανήτη).
ΑΖ: Ποια από τις τρεις προσπάθειες που ολοκλήρωσες στη διάρκεια της αποστολής σου θεωρείς ότι ήταν η σκληρότερη?
ΝΜ: Θεωρώ ότι ο Νότιος Πόλος ήταν η σκληρότερη, εξαιτίας του κρύου και της έντασης των ανέμων. Το Βίνσον είναι ένα κλασσικό πεζοπορικό βουνό, με μια μικρή εξαίρεση μεταξύ Κατασκήνωσης ΙΙ και ΙΙΙ και νομίζω ότι με καλές καιρικές συνθήκες –όχι άριστες, απλά καλές- μια ομάδα δεν δικαιολογείται να «χάνει» το βουνό αυτό. Κατασκήνωση με κατασκήνωση έχουν πολύ μικρή απόσταση, δηλαδή 6-7 ώρες. Οι καιρικές συνθήκες εκεί είναι τέτοιες που δεν εγκυμονούν κινδύνους. Δηλαδή ένας καλά εξοπλισμένος ορειβάτης –η Ανταρκτική θέλει τον καλύτερο εξοπλισμό για το ψύχος- δεν έχει πρόβλημα. Το Ακονκάγκουα πάλι, είναι καθαρά θέμα εγκλιματισμού με ελάχιστες δυσκολίες. Ίσως η μοναδική είναι ο άνεμος που φυσά σε ένα συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής. Το γεγονός όμως ότι είναι το ψηλότερο των Άνδεων τραβά πολύ κόσμο και τελικά έχει και όμορφες στιγμές.
ΑΖ: Από τον κόσμο που συνάντησες στην Ανταρκτική, θα έλεγες ότι πρόκειται για διαφορετικούς ανθρώπους, με μια διαφορετική προσέγγιση σε μια τόσο ευαίσθητη και ιδιαίτερη περιοχή του πλανήτη ή τελικά έχει αλωθεί και αυτή η έννοια της απόλυτα προστατευόμενης περιοχής?
ΝΜ: Πιστεύω ότι η ΑΝΙ (Σημ.ΑΖ: Η Adventure Network International είναι η μόνη εταιρεία που έχει την αποκλειστικότητα των εμπορικών πτήσεων στην Ανταρκτική) έχει περάσει το μήνυμα ότι την Ανταρκτική πρέπει να τη διατηρήσουμε όπως είναι. Απαίτησαν να φέρουμε μαζί μας πίσω οτιδήποτε απόβλητα δημιουργήσουμε, πίσω –και απ το βουνό και απ τον Πόλο. Το σεβαστήκαμε απόλυτα, όσο δύσκολο και σκληρό κι αν φαίνεται αυτό. Ακόμα κι οι ίδιοι οι τουρίστες που επισκέπτονται για μια φωτογράφηση το Νότιο Πόλο, προσαρμόζονται πολύ γρήγορα στις συνθήκες των ομάδων που κάνουν τις αποστολές. Είναι πάντως πολύ χαρακτηριστικό, ότι το 90% των ορειβατών και των αποστολών γενικότερα, είναι Αμερικάνοι. Δεν ξέρω που μπορεί να οφείλεται αυτό, ίσως το γεγονός ότι το κόστος είναι πολύ μεγάλο…
ΑΖ: Κάτι από τα σχέδια για το μέλλον?
ΝΜ: Έχω την πρόταση του Rick Swizer να οδηγήσω για λογαριασμό της εταιρείας του τον επόμενο χρόνο μια εμπορική αποστολή στο Νότιο Πόλο αλλά και στο Βίνσον. Βέβαια ο μεγάλος στόχος είναι για το Μάιο του 2004, όπου σχεδιάζω αποστολή για το Έβερεστ. Είμαστε ήδη σε συζήτηση και προγραμματισμό για ανάβαση του Έβερεστ από την πλευρά του Νεπάλ.
ΑΖ: Θα είναι μια αποστολή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εθνική?
ΝΜ: Όχι. Είναι πολύ πιθανόν να είμαι μέλος μιας διεθνούς αποστολής με κάποιον από τα παιδιά που ήμασταν μαζί στην Ανταρκτική, ή τον Anker ή με τον Tejas, σε συνεργασία με δύο ακόμα φίλους, ένα Βρετανό και ένα Νεοζηλανδό, που ήδη έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν να ανέβουν, χωρίς να τα καταφέρουν. Εγώ βέβαια θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει ένας ακόμα Έλληνας να κάνουμε σχοινοσυντροφιά, να λέμε την καλημέρα μας κι όχι good morning… Ναι βέβαια, είναι πολύ βασικό αυτό. Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν εφόσον βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται.
ΑΖ: Να πούμε λοιπόν ότι αυτή η συνέντευξη θα αποτελούσε και μια ανοιχτή πρόσκληση σε εκείνους που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σ αυτή την αποστολή και που φυσικά θα είχαν τα απαιτούμενα ποιοτικά χαρακτηριστικά?
ΝΜ: Ναι, φυσικά. Βέβαια, υπάρχουν ήδη κάποιοι με τους οποίους έχουμε κάνει συζητήσεις. Αυτοί έχουν κάνει μέχρι τώρα αναβάσεις στο εξωτερικό, ως τα 6.000 μέτρα, χρειάζεται όμως πολλή προπόνηση ακόμα. Μια πρόσκληση από τώρα είναι καλή, γιατί έχουμε το χρόνο να ταξιδέψουμε έξω σε μια αποστολή προετοιμασίας, να γνωριστούμε καλύτερα και να μοιραστούμε κάποια «μυστικά» της αποστολής για το Έβερεστ, έτσι ώστε να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες για επιτυχία.
ΑΖ: Νίκο, σ ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα μελλοντικά σου σχέδια. Το Adventure Zone θα προσπαθήσει να είναι κοντά στις δικές σου προσπάθειες αλλά και στις προσπάθειες όλων των ανθρώπων της ελληνικής «περιπέτειας».
ΝΜ: Κι εγώ σας ευχαριστώ
                                                     Content received from: Adventure Zone, http://www.a-z.gr